Αρμοδιότητες

Εγώ είμαι νοσηλεύτρια. Δεν λύνω το πρόβλημα, ούτε χορηγώ φάρμακα χωρίς οδηγίες γιατρού. Ωστόσο, ξέρω τις ασθένειες και μπορώ να απαντάω στους συνοδούς.

Μπορεί να έτρεχα από το πρωί αλλά καθώς έκανα τον κλασσικό έλεγχο στα δωμάτια, το ροχαλητό μιας γυναίκας με σταματά. Πάω πιο κοντά. Κι όμως, παρατηρώ δυο σκιτσαρισμένες κόλλες Α4 πίσω, κολλημένες στον τοίχο. Παιδιά δημοτικού, σίγουρα. Μαρκαδόροι και ξυλομπογιές. Έχουν ζωγραφίσει σπιτάκι και μικροσκοπικά πράσινα και κόκκινα ανθρωπάκια με μπλε μαλλιά. Γράφουν πόσο πολύ αγαπούν τον μπαμπά και την μαμά, μα ένα ιδιαίτερο ΥΓ με κάνει να το διαβάζω συνέχεια.

ΥΓ: Η γιαγιά θα γίνει καλά και θα γυρίσει σπίτι.

Ξαφνιάζομαι από την παρουσία της γιατρού η οποία μου ζητάει μια πίεση στην ασθενή. Είναι σχετικά ταραγμένη.

-140.
-Α, ευτυχώς.
-Τι έχει;
-Ισχαιμικό εγκεφαλικό.
-Μάλιστα.

Δεν ρώτησα πόσο σοβαρό.
Κάποια στιγμή, μετά από 3-4 ώρες βρίσκομαι στο ίδιο δωμάτιο.
Βάζω θερμόμετρο και περιμένω να το πάρω καθώς ήταν το τελευταίο.

Διάβαζα και πάλι το πολύχρωμο γράμμα.
Πίσω μου ακούω τον γιατρό να μιλάει στον συνοδό.
-Έχει νεκρωθεί ο εγκέφαλός της, δεν έχει λειτουργία καθόλου.
-Μάλιστα, το κατάλαβα.
-Το λέω σε εσάς που είστε και ο πιο ψύχραιμος για να το πείτε στους υπόλοιπους.

Και βρίσκομαι ανάμεσα σε μια αντίφαση. Από την μια 2 παιδάκια περιμένουν την γιαγιά τους πίσω.
Περιμένουν απαντήσεις σε ερωτήσεις όπως "που είναι;" "δεν θα γυρίσει" "τι είναι εγκέφαλος;" που σίγουρα θα το ακούσει πολλές φορές μέσα από συζητήσεις συγγενών. "δηλαδή η γιαγιά δεν σκέφτεται;"

Ερωτήσεις που περιμένουν απάντηση από κάποιον.
Από κάποιον που μόλις έμαθε πως θα σβήσει το τηλέφωνο της μητέρας της από την λίστα, θα καθαρίσει το σπίτι της και θα κοιτάζει τα άπλυτα ρούχα της στο καλάθι. Που για έναν ανεξήγητο λόγο θα τα πλύνει, θα τα διπλώσει και θα τα τακτοποιήσει πίσω στην ντουλάπα.

Είναι ο τρόπος μερικών για να αντιμετωπίσουν τον θάνατο.
Τον αντιμετωπίζουν σαν ταξίδι χωρίς γυρισμό.
Στα παιδιά τους λένε πως η γιαγιά είναι στον ουρανό
και οι μεγαλύτεροι συγγενείς και ένοικοι ξέρουν πως από το πάνω διαμέρισμα
δεν θα ακούγονται πλέον χοροπηδητά το Σαββάτο.
Κάτι που από εκεί που τους ενοχλούσε και τους θύμωνε,
τώρα τους στεναχωρεί που δεν θα συμβαίνει.

Για άλλους είναι ένα εξιτήριο και ένας χαρτί παραλαβής θανάτου.

Για μένα, δεν ξέρω, ακόμα εγκλιματίζομαι.
Σίγουρα πάντως σημαίνει την διαγραφή από την λογοδοσία, τα φάρμακα,
το πλάνο των κλινών και τις δίαιτες των ασθενών.

Ένα εγκεφαλογράφημα ευθεία
μια γόμα για να σβήσουμε το όνομα
και τα παιδιά στο σπίτι να ρωτάνε γιατί.